با نگاهی به تاریخ و مطالعه جغرافیا درمی‌یابیم که همه تمدن‌ها، شهرها و روستاها، در کنار رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و ساحل دریاها شکل گرفته‌اند و حتی در کوچ نشینی به عنوان کهن‌ترین شیوه زیست بشر، آب برای زندگی انسان بسیار تاثیر گذار بوده است.

از این رو هر کجا آب تمام شد، زندگی بشر نیز در آنجا پایان یافت و حتی بیشتر گونه‌های جانوری، گیاهی و حیوانات نیز بدون آب زنده نمی‌مانند. این موضوع، لقب مایه حیات را برای آب بیش از پیش پر رنگ می‌کند.

وقتی که در دهه ۸۰ خورشیدی، خشکسالی دامان الوند را گرفت، رفته رفته سرعت افزایش جمعیت در این دیار کاهش یافت. همدان که از دیرباز به واسطه آب و هوای مطلوب و رودهای پرآب در فصل تابستان، به عنوان پایتخت سلسله هخامنشان برگزیده شده بود رو به خشکسالی رفت.

به گفته پدران و مادران ما در سال‌های نه چندان دور دشت‌های همدان، بهار، کبودرآهنگ و اسدآباد یکی از پرآب ترین مناطق ایران بود. فراوانی آب در این مناطق به گونه‌ای بود که چاه‌ها با کوچک‌ترین حفاری به آب می‌رسید. کشاورزی سنتی با آبیاری غرق آبی، در این استان جریان داشت. پر آبی منطقه، در دهه ۷۰ کارشناسان را قانع کرد تا نیروگاه حرارتی یک هزار مگاواتی برق در دشت کبودرآهنگ احداث شود. نیروگاهی که به طور معمول در سواحل دریا و مناطق پرآب ساخته می‌شود.

دشت‌ها خشک شده، فروچاله‌ها زمین را می‌بلعد. تالاب‌ها آبی ندارند، و شکاف و تَرَک تَرَک شدگی زمین از آن‌ها به یادگارمانده است. پرندگان مهاجر دیگر به دشت‌های پرآب همدان سر نمی‌زنند. حالا تالاب (بی آب) «آق‌گل» دلتنگ آواز قوها و فلامینگوهاست. زندگی شهری نیز تحت تاثیر کم آبی قرار گرفته است. همه اینها می‌گوید همدان تشنه آب تالوار است.

اما حالا ورق برگشته؛ آب هست اما کم است. فارغ از دلایل خشکسالی، بی آبی امان مردم را بریده، مردم برای بارش باران دست به دعا شده اند. دشت‌ها خشک شده، فروچاله‌ها زمین را می‌بلعد. تالاب‌ها آبی ندارند، و شکاف و تَرَک تَرَک شدگی زمین از آن‌ها به یادگارمانده است. حالا رودخانه‌های «قره چای» و «سیمینه رود» و دیگر رودهای استان، فصلی شده‌اند. در پی خشکسالی ۲ دهه گذشته، جمعیت روستایی استان کاهش یافته و برخی از روستاها خالی از سکنه شده است. محیط زیست منطقه با چالش همراه شده است. پرندگان مهاجر دیگر به دشت‌های پرآب همدان سر نمی‌زنند. حالا تالاب (بی آب) «آق‌گل» دلتنگ آواز قوها و فلامینگوهاست. زندگی شهری نیز تحت تاثیر کم آبی قرار گرفته است. سد اکباتان و سد آبشینه دیگر پاسخگوی تامین آب آشامینی همدان نیست. با وجود تغییر در شیوه آبیاری، باز هم بسیاری از باغ ها و زمین‌های کشاورزی خشک شده است. همه اینها می‌گوید همدان تشنه آب تالوار است.